www.chataczarownic.fora.pl

Gość

Żyjemy w nieskończonym Wszechświecie, stworzonym przez Boga, naszego Ojca. Dlatego też wszystko we Wszechświecie podlega prawu Bożemu (lub, jak wolą niektórzy, prawom natury). Prawdę tę szczegółowo wyjaśnia teoria spirytystyczna, a opisana ona jest w książkach takich, jak Księga Duchów (część I – Przyczyny), Geneza (rozdział II) oraz Niebo i piekło według spirytyzmu.

Jednym z owych praw natury jest dobrze znane prawo akcji i reakcji, znane również jako trzecia zasada dynamiki Newtona. Prawo to mówi, że każdej akcji towarzyszy reakcja równa co do wartości, lecz przeciwnie zwrócona. Innymi słowy, każde działanie pociąga za sobą równe w wartości przeciwdziałanie. Rzeczą istotną jest spostrzeżenie, że newtonowska trzecia zasada dynamiki odnosi się wyłącznie do ruchu, w którym ciała poruszają się z prędkością znacznie mniejszą niż prędkość światła. Ruch cząstek w mikro- i ciał niebieskich w makrokosmosie jest opisany przez mechanikę
kwantową i teorię względności. Krótko mówiąc, prawo akcji i reakcji nie nadaje się do opisywania zjawisk zachodzących poza Ziemią.

Innym prawem natury jest prawo przyczyny i skutku, które nie zostało odkryte, lecz ujawnione przez XIX-wieczny spirytyzm. Jest ono dogłębnie omówione w kodyfikacjach spirytystycznych, takich jak Księga Duchów, Ewangelia według spirytyzmu oraz Geneza. Wiedza na temat tego Boskiego prawa jest warunkiem zrozumienia miłości Bożej. Otóż znajomość prawa przyczyny i skutku pozwala nam postępować w zgodzie z miłością; innymi słowy, zrozumienie tego prawa pomaga nam w podejmowaniu mądrych decyzji, które w rezultacie powodują ,ze nasz rozwój przebiega szybciej i bardziej skutecznie.

Zatem, biorąc pod uwagę oba prawa i podobieństwa między nimi, nasuwa się następująca myśl: prawo przyczyny i skutku jest zarazem newtonowskim prawem akcji i reakcji. W rzeczywistości, prawo przyczyny i skutku jest „wcieleniem w życie” prawa akcji i reakcji, bowiem nic nie dzieje się przez przypadek.

Wychodząc z tego założenia, zadajemy sobie pytania:

Czy te dwa prawa są tym samym?
Jeśli tak, dlaczego?
Jeśli nie, jakie są pośrednie lub bezpośrednie konsekwencje myślenia, że są one tym samym?
Jaki jest związek pomiędzy tymi prawami?

Pytania te zazwyczaj zadawane są przez osoby, które zaczynają studiować spirytyzm. Mając to na uwadze, zawsze powinniśmy pamiętać, że Duch Prawdy powiedział nam: „Spirytyści! Pierwszym nakazem jest, byście się kochali, następnym, byście się uczyli.” Można tu spostrzec, że Duch Prawdy
uczynił naukę powinnością każdego spirytysty.

Isaac Newton opublikował swoje zasady dynamiki w roku 1687. Pojęcie prawa przyczyny i skutku zostało wprowadzone w XIX wieku wraz z narodzinami spirytyzmu. Wydaje się, że większość z nas o wiele lepiej zna prawo akcji i reakcji niż prawo przyczyny i skutku. Może dlatego, że o pierwszym z tych praw my, jako nieśmiertelne duchy, słyszeliśmy i uczyliśmy się o wiele wcześniej?

Tak więc można powiedzieć, że zrozumienie prawa przyczyny i skutku jest tu, na ziemi czymś nowym. W dodatku, pojęcie to jest w zasadzie znane tylko spirytystom. Rzeczą wielce prawdopodobną jest, że wielu spośród nas, gdy zaczęło studiować naukę spirytystyczną jako coś całkowicie nowego (również prawo przyczyny i skutku), zaczęło robić porównania, starając się znaleźć analogie i związki pomiędzy znanymi już uprzednio i nowymi zjawiskami po to, by uczynić je bardziej zrozumiałymi i przyswajalnymi. W metodyce nauczania również często stosuje się porównania dla wyjaśnienia i lepszego przyswojenia nauczanych treści.

Zatem, przedmiotem studiów jest tu prawo przyczyny i skutku a przedmiotem , do którego porównujemy jest prawo akcji i reakcji. Jednak trzeba tu wyraźnie powiedzieć, że chociaż można czynić porównania pomiędzy tymi dwoma prawami, nie są one tym samym. Utożsamienie prawa akcji i reakcji i prawa przyczyny i skutku może prowadzić nas do postrzegania twierdzenia „nic nie dzieje się przez przypadek” w niewłaściwy sposób – skutkiem tego może powstać prawdopodobieństwo stworzenia „teorii Boskiego fatalizmu”, która nie ma nic wspólnego z nauką spirytystyczną.

Z tego właśnie powodu należy z całą mocą podkreślić, że prawo akcji i reakcji nie jest tym samym, czym jest prawo przyczyny i skutku. Oba prawa opierają się na podobnej zasadzie, jednak są czymś zgoła innym. Ich podobieństwo zasadza się na fakcie, że każda akcja pociąga za sobą reakcję, czy też, ze każde działanie powoduje przeciwdziałanie – czyli, że każdy skutek ma swoją przyczynę. Taka jest logika wszystkiego, co dzieje się w życiu, jednak sposób, w jaki prawa te działają, jest całkowicie odmienny. Ważną rzeczą jest zwrócenie uwagi na fakt, że chociaż nic nie dzieje się bez przyczyny, każdy przypadek należy traktować indywidualnie.

Właśnie dlatego nie powinniśmy próbować odgadnąć przypuszczalnych przyczyn danego wydarzenia, ponieważ spekulacje takie wcale nie przydadzą nam się na drodze naszego postępu moralnego. Nie powinniśmy osądzać sąsiada, odgadując powody niepowodzenia w jego życiu, nie powinniśmy też
karać siebie samych, winiąc się za nasze błędy i cierpienia. Jednak trzeba nam unikać popełniania tych samych omyłek, zawsze dobrze zastanawiając się przed podjęciem jakiegoś działania (włączając w to nasze myśli). Nigdy nie wolno nam winić Boga, rządu, naszych rodzin czy przyjaciół za nasze złe uczynki i cierpienia w obecnym życiu. W ten właśnie, niebezpośredni sposób, mówimy, ze prawo przyczyny i skutku i prawo akcji i reakcji są tym samym, Utrzymując tak, nieświadomie popieramy nielogiczną doktrynę fatalizmu.

Podsumowując, kluczowym słowem jest tu „odpowiedzialność”. Powinniśmy mądrze używać naszej wolnej woli, kochając samych siebie i swych bliźnich. W ten sposób kochamy również Boga, co pokazał Jezus w czasie swego pobytu na ziemi i co tak dobrze tłumaczy spirytyzm.

Autor: Rordigo Machado Tavares
Źródło: The Spiritist Magazine
Tłumaczenie: atalia